Griekenland 2006
Door: pietpen
Blijf op de hoogte en volg Piet
13 Februari 2012 | Griekenland, Athene
Griekenland 2006
woensdag 30-8-2006
Eindelijk is het zover,vandaag gaan wij op reis naar Griekenland en wel naar Loutraki of eigenlijk naar skalaoma want daar is ons vakantieverblijf “Sirens Resort”gelegen. De vrijwilligers moesten om 8 uur verzamelen en waren ook keurig op tijd. Onze gasten werden verwacht om 9 uur en voor sommingen was dat al zo laat dat ze al ruim
voor die tijd er waren, zo hebben allemaal naar deze reis uitzien. Hoewel het vertrek van het vliegtuig pas om 12.05 gepland stond moesten wij wel 3 uur voor die tijd bij de incheckbalie zijn. Helaas voor ons was er net een groep voor ons aan het inchecken, deze jongens hadden allemaal trainingspakken aan in de kleuren van de Turks Nationale Ploeg, helaas weten wij niet van welk sport. mdat daar toch gewacht moest worden konden alle rolstoelen en andere losse we halen ervan, mooi gestickerd worden zodat in het bagageruim van het vliegtuig niet zoek het kon raken.
Eindelijk waren wij dat aan de beurt en na een tijdje was het zover, wij konden richting gate. Helaas voor een enkeling met een zakmes moesten wij nog door een douanecontrole en toen dat voor elkaar was ging het verder van een leinen dakje. Dat zakmes moest wel ingeleverd worden want dat mag niet mee in de handbagage. Snel nog wat toiletbezoek en hier en daar een enkele inkoop, toen was het tijd om naar de gate te gaan want ook daar moesten we al weer een uur voor vertrek zijn.
Ons vliegtuig stond al klaar, de naam was “blackbrid” en hij was van de KLM.
Wij mochten als eersten naar binnen, sommigen hadden geluk, die werden door knappe stewards op handen gedragen,wij vertrokken maar enkele minuten te laat. Noch maar amper boven kwamen de tewardessen al langs met allerlei etenswaren en koffie, thee of andere frisdrank.
Het mooiste was dat wij daar niets voor te betalen. Dat kan alleen bij de KLM. Boven de Alpen ( met sneeuw op de toppen) kregen wij nog een ronde koffie of thee. Toen wij dachten dat zal het wel geweest zijn, kwamen zij nog rond met een snoepdoos met marsje en snikkers en ander lekker chocolade. Heel allemaal. Eindelijk boven Athene, geen regen zoals in Amsterdam maar strak blauwe luchten en 32 graden volgens de gezagvoerder, dat hij geen grapje maakte bleek wel toen onze neus
buiten de deur kwam. De rolstoelers werden met een vrachtauto met heflaadbak naar de aankomsthal gebracht. De koffers waren door een paar vrijwilligers al bij elkaar gezet dus konden wij snel verder , dachten wij. Helaas de bussen waren niet op tijd schoon, stonden nog in de wasstraat. Eindelijk op weg.
Na een rit door Athene en dwars door Loutraki kwamen wij plotsklaps de borden tegen met daarop “Sirens Resort”. Wij reden hoog door de bergen en snapten niet waar, want in de folder van het appartement stond dat we met een rolstoel de zee in konden rijden en nu reden we zo hoog.
Op een gegeven moment ging de weg toch naar beneden en zaten we aan zee. Daar aangekomen hebben wij de koffers snel uitgeladen en zijn op weg gegaan naar een Restaurant, etenstijd was het intussen al lang.
Ondanks dat iedereen toch wel moe was hebben we lekker gegeten.
We maakten gelijk al kennis met zo’n heerlijke Grieke salade die we verder in de week nog regelmatig genomen hebben. Na het eten terug, de koffers uitpakken en lekker naar bed het opstaan van vanmorgen
was bij iedereen erg vroeg geweest, Anjo spande de kroon zij was al om half 4 opgestaan, zij moest tenslotte uit Venlo komen. Na en goed half uurtje hoorde je alleen maar gesnurk in het Sirens Resort.
Welterusten en tot morgen.
Donderdag 31-8-2006
Goedemorgen .
Menig bed stond vannacht te trillen van het vele snurken wat er werd gedaan.
Iedereen mocht lang uitslapen dus werd er om 10 uur griekse tijd ontbeten.
Gerard en Gré zijn eerst boodschappen gaan doen en kwamen terug met lekker vers
brood eitjes en heerlijk griekse yoghurt wel een emmer vol en een pot met honing.
Ook hadden ze fruit meegenomen en het leuke was, dat ze het gratis gekregen hadden
als welkom op Griekeland , wat een lieve mensen zijn toch die Grieken.
De buikjes hadden het met zo’n uitgebreid ontbijt.
Daarna kon iedereen zijn gang gaan, maar al snel was iemand die ging zwemmen en
ja als er één schaap over de dam is volgen er meer.
Op een bepaald moment was vrijwel iedereen in of bij de zee.
Daarna kon iedereen zijn gang gaan, maar al snel was er iemand die ging zwemmen
en ja als er één schaap over de dam is volgen er meer.
Op een bepaal moment was vrijwel iedereen in of bij de zee.
Zij waren daar niet alleen, er bleken nog andere zwemmen gasten onder water te
zitten, die ons zo aardig dat zij ons kusten op de benen.
Vrijwilligerster Sandra vond dit zo ”fijn” dat zij vreselijk gilde en iedereen kon daar
smakelijk om lachen.
Piet vermaakte zich prima in het water, hij was weliswaar zijn zwemvest vergeten maar
geen nood wij konden hem wel aan een zwemvest helpen.
Jeroen leek wel een dolfijn in het water.
Rene pakte het goed aan, dan weer zwemmen en dan weer bruin worden op de kant en
keuvelen met Margreet.
Tjalling vermaakte zich ook geweldig in het water en het langste van iedereen erin geweest.
Tijd voor een stokbroodmaaltijd want van dat zwemmen krijg je best wel weer trek.
We hebben heerlijk buiten gegeten.
Allemaal daarna in de douche om het zoute water af te spoelen en optutten om de stad te
gaan om gaan shoppen.
De nodige kaart voor het thuisfront werden gekocht Piet had er wel 24.
Nadat wij geweest waren hadden enkele winkels geen postzegels meer zodat er nog
gezocht moest worden naar iemand die ze wel kon verkopen.
Dus langs de boulevard op zoek naar winkeltjes.
Nadat de kaarten waren gekocht hebben wij een lekker ijsje genomen .
Tijd voor avondeten, op de weg naar ons verblijf een restaurant gevonden met uitzicht op de zee,
Geweldig mooi, zeker toen de zon onderging.
De ober maakte het nog romantischer door het aansteken van de kaarsen.
Eerst kregen wij een griekse salade, zo groot dat er bijna geen ruimte meer was voor
een souvlaki met frites.
Maar goed dat er een vrijwilliger bij was die goed met het griekse eten overweg kon.
Toen iedereen zijn bordje leeg had, zijn we weer naar het ”Sirens Resort” gegaan,
Gabriele en Anjo waren zo moe dat zij als eerste graag naar bed wilden.
Anderen vonden het nog zo gezellig dat zij nog lekker na bleven zitten drinken en keuvelen.
Tegen twaalf uur lag iedereen weer op zijn eigen bed.
Welterusten.
Tot morgen.
Vrijdag 1-9-2006
Na een heerlijke nacht slapen gingen wij om 8 uur uit bed, want we zouden een dagje
uitgaan. Lekker douchen en om half tien met z’n allen aan het ontbijt, met jus d’orange,
een gekookt eitje en lekkere broodjes. Om een uur of el f stapten we in de busjes en
reden richting het kanaal van Corinthe. Dit kanaal is gegraven in 1882-1893. In de
begintijd van het kanaal trokken paarden de schepen van de een kant naar de andere kant
weer terug naar de Middelland Zee. Later werden de schepen voorzien van motoren en
konden ze het zelf.
Het kanaal is zo smal dat er maar één boot tegelijk kan varen kan elkaar niet passeren.
Hier hebben wij gestopt en kon je over een loopbrug boven het kanaal komen.
Wij stonden gigantisch hoog en als je naar beneden keek was het maar een smal kanaaltje,
af en toe voeren er ook schepen door, hartstikke leuk om te zien.
Om een of één gingen wij weer verder, door diverse kleine prachtige dropjes kwamen
wij om twee uur aan bij een leuk restaurant met een prachtig uitzicht over water en hoge
bergen, hier eten we een omelet of een hamburger met friet en wat te drinken, nog even
een plaspauze en toen gebeurde er iets.
Atie en Gré zouden Anjo even helpen op het toilet maar er ging iets mis, ze spoelden Anjo
eerst door en pas toen mocht ze plassen, wat een lachen in die W.C.
De reis ging weer verder, we reden langs eindeloze sinaasappelvelden, olijfboom en
cactussen met vruchten erop, langs mooie blauwe meren en hoge bergen en ook langs
metershoge oleanderbomen richting “The theatre of Epidavros”.
Dit is een heel groot openluchttheater met veel zitplaatsen, hier hebben wij de groepfoto ook gemaakt.
Renee heeft nog een aantal trappen beklommen, samen met Sandra, ongeveer tot de helft.
Henk, Atie, Joop, Sandra en Giny durfden zelfs helemaal tot boven te klimmen en daar
kon je de mensen die beneden stonden luid en duidelijk horen praten, wat een akoestiek zat hierin.
Het leek ons ook geweldig als hier iets zou optreden maar helaas was dat niet zo tijdens ons bezoek.
Nu nog even wat rond gekeken te hebben gingen wij weer richting Loutraki, weer door prachtig
Landschappen en wij hebben onderweg nog wat prachtige panorama vergezichten
vastgelegd op het fototoestel.
In Loutraki hebben wij eerst nog wat gewandeld langs de boulevard en daar waren mensen aan
het zwemmen en douchen op de griekse manier, wilt info hierover dat kun je inlichtingen opvragen
bij Henk, hij heeft het goed bestudeerd hoe het een en ander in zijn werk ging.
Om half acht gingen wij eten bij de chinees nou en dat was me toch een uitgebreide maaltijd, eerst loempia.
kippenpootje en een vleesballetje en sla met tomaat.
En daarna nasi of bami met wel zes schalen met verschillende vleesgerechten, zoet en zuur en als dessert thee
met banaan en ananas in honingsaus.
Heerlijk, heerlijk wat hebben wij gesmuld.
Om plm. 21.30 gingen wij weer huiswaarts, na een mooie tocht door de bergen met allemaal lichtjes op
achtergrond, zelfs een heel grote rots die in de schijnwerpers stond, prachtig om te zien.
Na nog thuis een afzakkertje genomen te hebben ging een ieder moe maar voldaan naar bed.
Welterusten en tot morgen
Zaterdag 2-9-2006
Toch vermoeiend, hóór, zo’n vakantiereis. Bijna iedereen moet ’s morgens door de
wekservice worden wakker gemaakt. Natuurlijk wordt dat graag door de vrijwilligers
gedaan, niets mooiers dan van die heerlijke slaperige hoofden.
Maar als iedereen wakker is, gaan we ook weer voor een gezellige dag op pad.
Niet voordat we een heerlijk ontbijt achter onze kiezen hebben, natuurlijk.
Dit keer eindelijk met brood wat geen korsten heeft, en zodoende hebben we vandaag
geen kaakpijn. Gerard heeft heerlijke croissant meegenomen… en wat voor een croissants!!
Reusachtig gewoon, de bakker moet een grote oven hebben om ze er in kwijt kunnen.
Nou, onze monden hebben er absoluut geen moeite mee.
Na onze buiken lekker te hebben volgestopt, stappen we weer in de busjes.
We zijn natuurlijk niet voor niks ander land, het is veel te leuk om van alles te zien.
Vooral Margreet wil heel Griekenland wel door, maar ja, er zijn nog anderen en die vinden iets
dichter bij het appartement ook wel voldoende. Maar dat blijkt ook geen probleem te zijn, we
zitten op een prachtige locatie. Dicht bij ons appartement bevindt zich een meer, wat vlak aan zee
ligt. Vreemd toch, een meer bij zee? Het heet de Blue Lake, oftewel het Vouliagménimeer.
Oef, wie heeft deze naam bedacht? En als op de verkeersborden kijken kunnen we er helemaal
geen touw meer aan vast knopen, Grieke taal is wel heel erg vreemd.
Bij het Blauwe Meer zijn we gestopt en hebben we heerlijk gesmuld van een lekker ijsje.
We konden kiezen uit een magnum met een dubbele laag chocola of een cornetto die je
morgen nog niet op zou hebben. Poeh, wat een grote ijsjes. Blijkbaar had Gerard er als snel
genoeg van, want hij laat ‘em prompt vallen, en nog wel in het zand. Zonde…Maar hij heeft
dan alle tijd om toe te kijken hoe Margreet zichzelf tot Zwarte Piet promoveert, ze zag er ineens
wel heel erg bruin uit. Gelukkig had ze assistentie van Henk om haar even een handje te helpen
om het nog wat erger te maken. Fijn, dat de vrijwilligers zo goed kunnen helpen, daar zijn de
gasten erg blij mee.
En nu hup weer terug naar het appartement, want we vinden het toch wel fijn om vanmiddag eens
lekker te gaan zwemmen bij het appartement. Een prachtige mogelijkheid, je kunt zelfs met de
rolstoel in zee! Eerst moeten natuurlijk weer de buiken gevuld want het is inmiddels al bijna 2 uur.
En onze lunch kunnen we natuurlijk het best nuttigen bij het strand en dat doen we ook.
Terwijl we heerlijk zitten te genieten van onze maaltijd met vers fruit (en sappige pruimen waar
iedereen natuurlijk erg om moest lachen) vindt Sandra het wel tijd om bijna een siësta te houden.
Lekker rustig genietend hoe iedereen van alles naar binnen zit te werken, wordt haar dufheid
beloond met een beker koud water over haar hoofd! Nou ja zeg, en dat nog wel door het
opperhoofd van de begeleider, Gré. Heel toevallig blijkt er een tuinslang in de buurt te zijn en die
doet wonderen bij Gré. Het wordt een mooi waterballet.
Gelukkig zouden we toch al gaan zwemmen, dus afdrogen hoeft niet meer.
En jawel, Anjo wil toch zwemmen! Eerst aarzelde ze nog een beetje, maar als iedereen gaat kun
je toch niet achterblijven. Uiteindelijk blijkt ze het langst van allemaal in het te dobberen en genoten
heeft ze. Maar de anderen natuurlijk ook, het was geweldig! Het water was helemaal niet koud
( hoewel Gabrielle na een zeer kortstandig zwemmoment er anders dacht).
Heerlijk die golven over je heen, het lijkt wel een golfslagbad, alleen is het water zout.
Wat hebben we met z’n alleen genoten, dit moeten we zeker nog een keer doen deze week.
Natuurlijk moeten we na het zwemmen drogen en dat kan aan de waslijn, maar veel fijner liggen
de mooie strandbedden. Lekker in het zonnetje want we moeten thuis wel laten zien
dat we véééél zon hebben gehad. Bruinbakkend vermaken we ons prima en Tjalling wijst
glunderend even zijn boot aan, waar Atie en Sandra wel op mee mogen voor een rondvaarttochtje.
Gerard en Gré bedienen ons en we krijgen een lekker glaasje fris.
Maar goed, er moet weer worden gegeten vanavond, dus moeten we toch maar even een lekkere
frisse nemen want dat zoute water plakt erg. Gewassen en gestreken gaan we dus op pad naar
Loutraki waar we de boulevard onveilig maken. Wat een drukte zeg, wat doen al die mensen hier.
Het is natuurlijk zaterdagavond en iedereen wil uit eten blijkbaar. Gelukkig vinden we dankzij wat
overredingskracht van Gré een plekje bij een pizzeria. Mmmmmm…we moesten wel lang wachten
voor het voor onze neus stond, maar dan heb je ook wat. Zelfs Joop kon de borden niet leeg eten
van iedereen, en dat wat wil wat zeggen. Je schuift bij hem normaal gesproken alle restjes naar binnen.
Met een volle buiken gaan we weer naar huis, het is inmiddels half 12, tjonge jonge. De tijd om gaan.
Morgen weer een gezellige nieuwe dag!
Lekker slapen allemaal.
Zondag 3 september,
Na een heerlijke nacht werden we allen op vakantiemanier wakker. Dus één voor één deden we de ogen voorzichtig open,
omdat ze aan de Grieke zon moesten wennen want die was alweer volop aanwezig, de eersten om 8 uur en de laatsten
om half 10. Gerard en Henk waren alweer terug van de bakker, die is hier ook op zondag open, en hadden weer vers
brood gehaald en heerlijk croissants.
Het ontbijt stond inmiddels al klaar. De eitje waren gekookt en de koffie en de thee waren klaar dus gingen we weer heerlijk
ontbijten met vers fruit want ook de fruitkraam langs de weg is op zondag gewoon open. Na het ontbijt maakte iedereen zich
gereed om weer met de bussen weg te gaan. Er werd afgewassen en geplast en toen naar buiten. Om ongeveer 12 uur reden
we weg en gingen weer via de inmiddels bekende kromme en steile weg richting Loutraki. Sandra was vandaag onze kaartlezer
en moest Gerard, die de eerste bus reed, dus vertellen hoe we moesten rijden om in het oude Korinthe te komen. We kwamen
op een tolweg terecht en die volgden richting torino. Er waren zoveel afslagen dat Sandra tel kwijt was en we dus de afslag die
we moesten hebben misten. Ook geen ramp dan gaan we toch naar een andere opgraving van een tempel van Zeus in Menea.
Het was inmiddels al 13.00 uur geworden toen we daar aankwamen.
Hier was men bezig om de oude tempel weer op te bouwen met zijn heel hoge pilaren.
Ook was men hier te zien hoe de mensen vroeger in de tijd voor Christus gingen baden.
Ook was er nog een werkplaats waar men de oude stenen gingen repareren en stukken die weg waren er weer bij maakte.
Na zo’n anderhalf uurtje hadden we het wel gezien en gingen we weer in de bussen.
Toen we ongeveer 300 meter hadden gereden stopte de eerste bus bij een restaurant waar een mooi nieuw terras bij was waar we
heerlijk in de schaduw konden zitten.
De meesten van ons hadden wel zin in koffie en men kwam met de ober overeen dat het cappuccino werd gebracht kregen we er
ook een glas water bij.
Wij dachten dat dit een vergissing was maar Henk, die al eerder in Griekenland was geweest, zei tegen ons we die zo wel nodig
hadden om de koffie weg te spoelen.
We dachten dat hij een grapje maakte, maar we kwamen er we achter toen we van de koffie hadden gedronken, wat was die sterk.
Hij had gelijk want de glazen water waren nog bijna eerder leeg dan de kopjes koffie. Nou dat kenden we ook weer.
Wat hadden diegene die fris hadden besteld toch een lol om ons
Toen weer in de bus, het was onderhand 4 uur geworden, op naar het oude Korinthe. Gerard wilde ons toch dit wel laten zien.
We reden via kleine weggetjes en de route die volgden was de wijnroute geheten.
Het klopte wel want we hadden nog nooit zoveel druiven zien staan en als je goed keek zag je hoe met rozijnen maakte.
Men had op hele stukken grond zeil neergelegd en daar de geplukte druiven opgelegd om ze zo te drogen ze dan als rozijn te verkopen.
Toch nog onverwacht reden we Oud korithe binnen. Wat een grote pijlers stonden daar weer.
Ook was er een oud theater opgegraven, zover zoals we van de week al hebben gezien, allen was deze kleiner.
Hier was een hele stad opgegraven, zover als we konden kijken waren er wel resten te zien van oude huizen of zoiets waar men in de tijd
voor Christus in woonde.
Gre en Atie kwamen op het idee om voor iedereen een lekker ijsje met karamel smaak te halen wat we natuurlijk heerlijk vonden met een
tempratuur van dik in de 30 graden. Hierna vervolgden we onze weg en gingen via de binnenlanden verder op weg naar Loutraki.
Tot onze grote verbazing gaf Gre opdracht om te stoppen bij een grote zaak waar beelden werden gemaakt en te koop waren.
De meeste beelden waren naakt mannen. Waarom Gre hier foto’s van wilde hebben moet je maar aan vragen.
Ook Atie en Sandra gingen uit de bus om foto’s te maken.
Joop dacht dit is mooi dus ga ik ook foto’s maken maar die maakte foto’s van de grote baden die gemaakt waren van natuursteen.
We reden nog even door en stonden onverwacht bij het kanaal van Korinthe waar we vrijdag boven op de brug bij hebben gestaan.
Nu stonden we dus bij de ingang van de kant van Loutraki bij een noodbrug die open en dicht gaat als er een boot door het kanaal gaat.
Je kon daar nog klein stukje zien van hoe men vroeger, toen het kanaal er nog niet was, de boten op een wagen met heel veel wielen
zette en dan met paarden naar de andere kant sleepten.
Na alles bekeken te hebben gingen we over de noodbrug en reden de wij over de noodbrug en reden de nieuwe wijk van Loutraki
binnen met hele mooie nieuwe huizen en winkels.
We reden verdeer door de stad en gingen richting ”ons Huis’’.
Onderweg kwamen we langs restaurant ‘Manopama’ (wat panorama betekend), waar we deze week al eerder hadden gegeten en het ons
uitstekend was bevallen, waar we stopten om hier nogmaals te gaan eten.
We werden weer zeer vriendelijk ontvangen en gingen lekker buiten zitten met een prachtig op het water en de zon die aan het onder gaan
was achter de bergen. Wat een prachtig gezicht was dit en ook hier werden de nodige foto’s gemaakt.
We konden kiezen tussen een menu met hamburger of souvlaki (van kip) of inktvis. Die inktvis werd door Atie verkocht als kleine visjes.
Atie was wel eerst ingefluisterd door Gerard want hij dacht Grieks te kunnen lezen. Ja zeiden Joop en Tjalling vis vinden we wel lekker.
Groot was de verbazing toen het inktvisringen bleken te zijn en ook complete inktvisjes, lekker gefrituurd, wat wil je nog meer krijg je in
Nederland niet zo je bordje.. Joop liet zich niet afschrikken en at zijn bord dan ook leeg maar Tjalling keek met een lange neus en probeerde
er één maar vond het niet lekker en zeker toen hij zag dat er kleine inktvisjes bij zaten hij al niets meer en gaf het door aan Joop.
Die had al een schaal leeg en at deze ook nog half op.
Maandag 4 september.
Goedemorgen allemaal.
Het weekend is voorbij, allemaal weer vroeg uit de veren; ha,ha grapje, wij hebben vakantie!!
De broodjes werden weer gehaald en daarna in een rustig tempo maar eens ontbijten.
Tjalling had het met het kaarten zo laat gemaakt dat hij extra lang uit ging slapen en zijn ontbijt uit ging slapen en zijn ontbijt werd voor hem
gereserveerd zodat hij direct kon aanvallen wanneer hij uit zijn bedje zou komen.
Na een langdurig ontbijt, dit keer ook met roereieren van de eierbakker Joop, ging iedereen maar eens in de zwemkleren een stukje zeezwemmen.
Tjalling kwam als laatste maar bleef dit keer maar eens extra lang in het water.
De overige gasten en vrijwilligers hadden zich intussen op het strand laten opdrogen, bij deze temperatuur gaat dat bijna sneller dan dat je het opschrijft,
en hebben wij met z’n allen achter in de tuin genoten van een heerlijke lunch.
Dit keer echt op z’n grieks, er waren twee soorten baklava (grieks gebak) gehaald en dat is pas zoet!!
Later in de middag zijn we met de busjes naar Loutraki gereden voor het shoppen. En dat hebben wij gedaan!!
Gabrielle heeft voor zichzelf een badlaken aangeschaft met afbeeldingen van Mickey en Minnie Mouse.
Jeroen heeft een T-shirt gekocht en ook een cadeau voor zijn moeder en begeleidster, hij zegt dat niet zonder terug durft te komen.
Giny heeft nieuwe slipper aangeschaft. Anjo heeft een jurkje, voor haar kleinkind en een T-shirt gekocht.
Piet heet weer een extra handdoek en 2 T-shirts mee in zijn bagage.
Margreet (soms heet zij nu ook Marleen) en Renee wilden niet door de winkelstraat en hebben een bankje langs het strand opgezocht, samen met
Gerard daar weer gewacht op de rest van de groep die om half zes zou terugkomen om zich klaar te maken voor een boottocht.
Er jawel, keurig op tijd was iedereen er weer.
De boot lag klaar en om 10 voor 6 (precies) vertrok de kapitein voor een rondje op de golf van Korinthe door het Kanaal van Korinthe.
Zo konden wij nu zien dat de brug waar wij gisteren overheen gereden waren nu onder water verdween om ons door te laten..
En zo gingen naar het andere eind van het kanaal.
Wat zijn die zijwanden hoog, wij gingen onder de bruggen door waar wij zelf een paar dagen geleden nog hebben staan kijken, nu leken de mensen
die erop stonden wel mieren zo hoog stonden die boven ons te zwaaien naar ons.Bij het andere einde van het kanaal draaiden wij om en kon er nog snel getankt worden uit een tankauto, de stoplichten voor de brug stonden nog op rood. Daarna weer terug door het kanaal en de haven Daarna weer terug door het kanaal en de haven (piertje) van Loutraki, de aanlegplaats is zo klein dat onze boot er maar net past en er geen plaats meer was voor een superjacht (uit het carabisch gebied) die achter ons aan door het kanaal voer, zodat deze maar midden in zee zijn anker uitgooide en daar bleef overnachten. Toen was het weer tijd voor het avondeten, daarvoor kwamen wij uit bij een restaurant op de boulevard waar ook moussaka verkocht werd. Omdat Margreet daar de hele dag over gesproken had is dat zoveel besteld dat de kok dit niet zo snel kon leveren zodat Atie en henk heel lang op moussaka moesten wachten. De kok kon er niet meer dan drie tegelijk in de oven hebben.
Om het wachten te veraangenamen gaf Gré nog een rondje drinken van de zaak, wat iedereen natuurlijk heerlijk vond.
Piet heeft deze week regelmatig een glaasje rode wijn op, daar is het tenslotte vakantie voor.
Het was al niet zo vroeg meer toen wij weer bij ons huis aankwamen, enkele gingen direct naar bed en voor anderen was het pesttijd, er werd weer gepest bij het leven. Tegen twaalf uur was het voor iedereen echt wel tijd om naar bed te gaan en binnen de korts keren was het daarna erg rustig in Skalloma. Goed nacht en tot morgen.
Dinsdag 5 september
goedemorgen allemaal maar weer,
We beginnen weer met een uitgebreid ontbijt met gebakken eieren.
De supermarkt komt zo lekker door de eieren heen.
Je kan dat we aan Joop overlaten dat eieren bakken.
Zelf komt hij bijna niet aan eten toe, en vindt dat helemaal niet erg de gast komt voorop en Joop komt echt aan zijn trekken.
De Griekse yoghurt set maakt ook elke dag heerlijk gabrielle vind het lekker met een grote lepel jam erin zij lust er wel pap van.
Tjalling slaapt weer heerlijk uit.
De anderen gaan zwemmen en het plan is om de middag nog een ritje te doen om nog een stukje van Griekenland te bekijken.
We doen rustig aan het is tenslotte vakantie. Vandaag is het zeker 35 graden en geen wolk aan de lucht de berichten uit Nederland zijn slechter en daar hebben we een beetje leedvermaak over.
De badpakken en zwembroek gaan weer aan, we raken een beetje thuis en doen en grote bak open waar we snorkels en duikbrillen in vinden.
Jeroen weet er wel weg mee en zet gelijk een duikbril op en gaat onder water kijken , geweldig wat daar te zien is grote en kleine vissen prachtig allemaal.
Sandra denk dat hij ook spioneert onder water maar dat is natuurlijk niet zo hé Jeroen??
Samen met Henk verkent hij de hele Korintische golf.
Als iedereen geweten had wat voor vissen er zwemmen……dan is de vraag of we wel allemaal in de zee waren gegaan.
René en Margreet hadden niet zo’n interesse in het snorkelen zij waren meer aan het tortelen.
Joop en Giny hebben ook onder water gekeken en vonden het verschrikkelijk mooí.
Wat een onderwaterwereld. We hebben ook weer lekker op de stretch liggen bakken in de zon en hebben al aardig wat kleur op de wangen.
Er zijn toch wat neuzen te rood geworden dus ook maar goed smeren zeker de neus van Gabrielle die spant de kroon.
Van al dat zwemmen snorkelen krijgen we weer trek, Joop tovert van het oude brood heerlijk
Tosti’s uit de oven zone om dat brood weg te gooien vindt hij.
Ook is er nog veel fruit druiven,meloen,kiwi,bananen en appels het is allemaal heerlijk rijp, de sinaasappels zijn hier groene maar smaken heerlijk.
Henk is van zijn geloof afgestapt en pelt voor Margreet de nodige appelesienen.
Thuis krijgt hij er vieze handen van maar voor Margreet doet hij, lief hé.
Na al dat lekker eten en weer opgetut te zijn heeft Gerard een mooie rit bedacht.
Sandra zit weer naast hem met de kaart en we gaan op weg, het plan is niet te lang want we moeten ook de koffers nog inpakken want morgen gaan we jammer genoeg weer naar huis.
We afstand betreft is de rit maar en klein stukje, maar de weg zijn niet zoals thuis we kunnen niet zo snel, maar dat is echt niet erg er is zoveel te zien, dat dat ook wel uitkomt.
Er zijn mooie vergezichten en we stoppen regelmatig voor foto sessie.
Ook zien we een geiten hoeder, heel op modern op een motorfiets, hij wacht in de schaduw tot de geiten genoeg gegeten hebben van de takken en de bosjes en start de motor om verder te gaan.
Het een mooi gezicht de geiten staan op hun tenen uitgerekt om van de hoge stuiken te eten.
Er zijn vele haarspeldbochten en slechte wegen en soms lijkt het wel een safari waar we mee bezig zijn. Gré en Jeroen hebben hoogtevrees en durven bijna niet naar beneden te kijken ze doen het dan ook in de broek, Gré zegt later toch een natte broek te hebben maar van het lachen??? Ja ja. Op een gegeven moment staan we op strand en kunnen niet verder we hebben wel een kaart maar we zijn eraf gereden en weten de weg niet meer.
We vragen het aan de mensen op het strand en er is iemand zo vriendelijk ons weer op het goede pad te brengen richting Loutraki, we mogen achter hem aan rijden.
Zo komen we dus weer op de weg en kunnen weer verder.
Het had Tjalling al lang genoeg geduurd hij had al een paar keer gevraagd of het nog ver was.
In Loutraki gaan we voor het laatste diner weer de chinees dat was ons goed bevallen.
Het smaakte ook weer heerlijk, we hebben buiten gegeten dat kan zo maar het was nog 25 graden het was moeilijk afscheid nemen van Loutraki, het is er zo heerlijk het geeft je echt je
een vakantie gevoel.
Maar ja aan alles komt een eind en gaan we toch maar naar huis om de koffer te pakken.
Er word nog een spelletje gepest en nagekletst we hoeven morgen niet echt zo vroeg eruit half negen dat valt wel mee.
Toch om een uur of elf is het rustig in de slaapkamer en droomt iedereen van een heerlijk vakantie in Griekenland.
Welterusten tot morgen.
Woensdag 6 september.
Goedemorgen.
Ja het gaat vandaag echt gebeuren we moeten naar huis.
We staan om half negen op, Gerard is al naar de bakker geweest voor de croisanten heeft gelijk het dubbele aantal genomen om ze voor de lunch mee te nemen.
Joop bakt de laatste eieren en al restjes worden opgemaakt we hoeven niet te haasten want het plan is om 12 uur te gaan rijden, we gaan om 17 uur vliegen dus tijd genomen , lekker.
Het gaat zo lekker allemaal dat om 11 uur al klaar zijn en besluiten dan al naar Athene te gaan dan kunnen we op het vliegveld nog shoppen.
We nemen afscheid van Clio, zij is zeer tevreden en onder de indruk zoals de vrijwilligers het de gasten naar de zin hebben gemaakt, dat heeft zij nog niet veel meegemaakt, ook hoopt zij dat SET volgend jaar weer naar haar toe komt.
Gré kan dat wel beamen want het is een prachtige locatie waar SET graag weer naar terug wil gaan.
We gaan op pad en hebben een voorspoedig reis naar Athene het inleveren het van de bussen gaat sneller dan het ophalen, we eten lekker een broodje en drinken koffie op het vliegveld en kunnen om 3 uur inchecken er is ook tijd genoeg om in de luchtjes winkel wat lekkers achter de oren te spuiten, dat kan je wel aan Gré overlaten we stinken allemaal een uur in de wind.
Ook wordt er nog het een en ander gekocht.
Als de tijd daar worden de gasten weer in de geholpen, we zitten helemaal achterin en mogen bij elkaar zitten wat eerst eigenlijk niet was, maar dat konden we de griekse dame bij de balie niet aan het verstand brengen, maar het kwam toch allemaal weer goed.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en we vliegen met een vaart van zo’n 900 km. Per uur naar huis.
Het is helder en kunnen mooi naar beneden kijken waar Griekenland, Italië ,Duitsland en nog wat landen onder ons wegglijd. Piet ziet ook nog luchtballennnen en sneeuw op de bergen.
Er komt ook nog een klein en hapje en lekker koffie en thee en wie wil frisdrank.
We zijn mooi op tijd op schiphol waar de nodige famlie staat om ons weer te begroeten en de gasten weer mee naar huis te nemen.
Zo gaat ieder zijn eigen weg weer, nagenietend van een heerlijke vakantie.
De vrijwilligers van SET-reizen bedanken de voor hun gezelligheid en enthousiasme het was weer hartverwarmend zoals de week gegaan is.
WEL THUIS ALLEMAAL. TOT ZIENS MISSCHIEN.
De gasten op deze vakantie waren:
Jeroen Meyer
Margreet Bos
Gabrielle Schaap
Tjalling Teensma
Piet Pen
René Evers
Anjo Heynders
Wist u dat:
Er een prille vriendschap is ontstaan tussen margreet en renee ?
Piet en Sandra veel zoenen met glas ertussen ?
Er een specilale manier van grieks douchen is ?
Henk weet dat moet.
Gabriellle ons hoofd heeft stuk gezeurd om te kunnen zwemmen ?
En er na twee minuten al weer uit wilde.
We een koekenbakker in ons midden hadden.
En we geen taart gezien hebben ?
Je geen zakmes in de handbagage mag hebben en ook geen schaar ?
Jeroen en sandra, foei !
De handvaten van Margreet gerepareerd zijn met schuurpapier ?
De etiketten van de vorige reis nog de rolstoelen zaten ?
De rolstoelen dus niet in optimale conditie meegaan.
Dit soms erg lastig is en problemen geeft.
We elke dag heerlijk gegeten hebben ?
Het ontbijt iedere dag met elkaar erg gezellig is ?
Tjallig grieke sardientjes bestelde en inktvis kreeg ?
Hij dit toch niet zo lekker vond.
Joop een restverwerker is ?
Alle etensrestjes konden wij er in kwijt.
Margreet voor het eerst na 11 jaar weer in zee gezwommen heeft ?
Piet met 2 vrouwen in bed gelegen heeft ?
Piet niet meer op een tuinstoel gedouched wil worden ?
Waarom dat zo is, vraag het piet zelf.
Renee kan lopen als een kievit ?
Als margreet ver weg van hem was.
Giny goed met onderbroek overweg kan?
Het bij Margreet niet helemaal goed zat?
Tjalling niet goed kan slapen bij het lawaai van de gasten en vrijwilligers die laat naar bed gingen?
Henk en Gerard elk dag vers croissantjes gingen halen?
Jeroen heeft geleerd hoe hij sms-en?
Verpleegkundige Sandra een overloper is van de zonnebloem?
Zij voor het eerst met SET meegaat?
Erg moeten wennen aan haar gezellige gekwaak?
Jeroen heel zorgzaam is voor de rugzak van Gré en Atie?
Gré foto’s maakt van blote mannen(beelden)?
Joop en Gerard de haarspeldbocht bijna met gesloten ogen konden rijden?
Zij dit toch maar niet gedaan hebben?
Anjo graag wilde shoppen voor haar kleinkinderen?
Jammer dat we niet veel winkels gezien hebben?
Margreet kan lachten als een kraaiende haan?
Iedereen die dan slaapt is gelijk weer wakker?
Jeroen zijn woordje kan doen?
Wij daar soms ondertiteling bij nodig hebben?
Henk iedere morgen de tafels gedekt heeft?
We bij elkaar 10 liter griekse yoghurt op hebben,
En wel drie potten honing.
De weegschaal bij sommigen door zal slaan,
Schrik niet we hebben deze week met elkaar 120 eieren gegeten.
Het was allemaal heerlijk.
Gré en Jeroen last hadden van hoogtevrees.
En het bijna in hun broek deden toen ze in de afgrond keken.
Sandra goed kaart kan lezen en voor “wegwijs Truus” speelde.
Maar we toch verdwaald zijn en de weg moesten vragen.
Het allemaal weer goed gekomen is.
We op de laatste dag snorkels en duikbrillen gevonden hebben.
Jeroen hier goed gebruik van gemaakt heeft.
En zelfs buitengaats geweest is met Henk.
Giny eerst niet wilde maar later toch onder water gekeken heeft.
Dacht in een aquarium verzeild geraakt te zijn.
Zij het verskrikkelijk mooi vond.
Evenals Joop.
Margreet en René echt twee tortelduifjes zijn.
We deze week alleen maar zonn gehad hebben en dertig graden.
Het een heerlijke vakantie geweest is en.
Iedereen wilde nog wel een weekje blijven.
Maar aan alles komt een eind.
En woensdagavond waren wij weer thuis.
Wat toch ook wel weer fijn is.
woensdag 30-8-2006
Eindelijk is het zover,vandaag gaan wij op reis naar Griekenland en wel naar Loutraki of eigenlijk naar skalaoma want daar is ons vakantieverblijf “Sirens Resort”gelegen. De vrijwilligers moesten om 8 uur verzamelen en waren ook keurig op tijd. Onze gasten werden verwacht om 9 uur en voor sommingen was dat al zo laat dat ze al ruim
voor die tijd er waren, zo hebben allemaal naar deze reis uitzien. Hoewel het vertrek van het vliegtuig pas om 12.05 gepland stond moesten wij wel 3 uur voor die tijd bij de incheckbalie zijn. Helaas voor ons was er net een groep voor ons aan het inchecken, deze jongens hadden allemaal trainingspakken aan in de kleuren van de Turks Nationale Ploeg, helaas weten wij niet van welk sport. mdat daar toch gewacht moest worden konden alle rolstoelen en andere losse we halen ervan, mooi gestickerd worden zodat in het bagageruim van het vliegtuig niet zoek het kon raken.
Eindelijk waren wij dat aan de beurt en na een tijdje was het zover, wij konden richting gate. Helaas voor een enkeling met een zakmes moesten wij nog door een douanecontrole en toen dat voor elkaar was ging het verder van een leinen dakje. Dat zakmes moest wel ingeleverd worden want dat mag niet mee in de handbagage. Snel nog wat toiletbezoek en hier en daar een enkele inkoop, toen was het tijd om naar de gate te gaan want ook daar moesten we al weer een uur voor vertrek zijn.
Ons vliegtuig stond al klaar, de naam was “blackbrid” en hij was van de KLM.
Wij mochten als eersten naar binnen, sommigen hadden geluk, die werden door knappe stewards op handen gedragen,wij vertrokken maar enkele minuten te laat. Noch maar amper boven kwamen de tewardessen al langs met allerlei etenswaren en koffie, thee of andere frisdrank.
Het mooiste was dat wij daar niets voor te betalen. Dat kan alleen bij de KLM. Boven de Alpen ( met sneeuw op de toppen) kregen wij nog een ronde koffie of thee. Toen wij dachten dat zal het wel geweest zijn, kwamen zij nog rond met een snoepdoos met marsje en snikkers en ander lekker chocolade. Heel allemaal. Eindelijk boven Athene, geen regen zoals in Amsterdam maar strak blauwe luchten en 32 graden volgens de gezagvoerder, dat hij geen grapje maakte bleek wel toen onze neus
buiten de deur kwam. De rolstoelers werden met een vrachtauto met heflaadbak naar de aankomsthal gebracht. De koffers waren door een paar vrijwilligers al bij elkaar gezet dus konden wij snel verder , dachten wij. Helaas de bussen waren niet op tijd schoon, stonden nog in de wasstraat. Eindelijk op weg.
Na een rit door Athene en dwars door Loutraki kwamen wij plotsklaps de borden tegen met daarop “Sirens Resort”. Wij reden hoog door de bergen en snapten niet waar, want in de folder van het appartement stond dat we met een rolstoel de zee in konden rijden en nu reden we zo hoog.
Op een gegeven moment ging de weg toch naar beneden en zaten we aan zee. Daar aangekomen hebben wij de koffers snel uitgeladen en zijn op weg gegaan naar een Restaurant, etenstijd was het intussen al lang.
Ondanks dat iedereen toch wel moe was hebben we lekker gegeten.
We maakten gelijk al kennis met zo’n heerlijke Grieke salade die we verder in de week nog regelmatig genomen hebben. Na het eten terug, de koffers uitpakken en lekker naar bed het opstaan van vanmorgen
was bij iedereen erg vroeg geweest, Anjo spande de kroon zij was al om half 4 opgestaan, zij moest tenslotte uit Venlo komen. Na en goed half uurtje hoorde je alleen maar gesnurk in het Sirens Resort.
Welterusten en tot morgen.
Donderdag 31-8-2006
Goedemorgen .
Menig bed stond vannacht te trillen van het vele snurken wat er werd gedaan.
Iedereen mocht lang uitslapen dus werd er om 10 uur griekse tijd ontbeten.
Gerard en Gré zijn eerst boodschappen gaan doen en kwamen terug met lekker vers
brood eitjes en heerlijk griekse yoghurt wel een emmer vol en een pot met honing.
Ook hadden ze fruit meegenomen en het leuke was, dat ze het gratis gekregen hadden
als welkom op Griekeland , wat een lieve mensen zijn toch die Grieken.
De buikjes hadden het met zo’n uitgebreid ontbijt.
Daarna kon iedereen zijn gang gaan, maar al snel was iemand die ging zwemmen en
ja als er één schaap over de dam is volgen er meer.
Op een bepaald moment was vrijwel iedereen in of bij de zee.
Daarna kon iedereen zijn gang gaan, maar al snel was er iemand die ging zwemmen
en ja als er één schaap over de dam is volgen er meer.
Op een bepaal moment was vrijwel iedereen in of bij de zee.
Zij waren daar niet alleen, er bleken nog andere zwemmen gasten onder water te
zitten, die ons zo aardig dat zij ons kusten op de benen.
Vrijwilligerster Sandra vond dit zo ”fijn” dat zij vreselijk gilde en iedereen kon daar
smakelijk om lachen.
Piet vermaakte zich prima in het water, hij was weliswaar zijn zwemvest vergeten maar
geen nood wij konden hem wel aan een zwemvest helpen.
Jeroen leek wel een dolfijn in het water.
Rene pakte het goed aan, dan weer zwemmen en dan weer bruin worden op de kant en
keuvelen met Margreet.
Tjalling vermaakte zich ook geweldig in het water en het langste van iedereen erin geweest.
Tijd voor een stokbroodmaaltijd want van dat zwemmen krijg je best wel weer trek.
We hebben heerlijk buiten gegeten.
Allemaal daarna in de douche om het zoute water af te spoelen en optutten om de stad te
gaan om gaan shoppen.
De nodige kaart voor het thuisfront werden gekocht Piet had er wel 24.
Nadat wij geweest waren hadden enkele winkels geen postzegels meer zodat er nog
gezocht moest worden naar iemand die ze wel kon verkopen.
Dus langs de boulevard op zoek naar winkeltjes.
Nadat de kaarten waren gekocht hebben wij een lekker ijsje genomen .
Tijd voor avondeten, op de weg naar ons verblijf een restaurant gevonden met uitzicht op de zee,
Geweldig mooi, zeker toen de zon onderging.
De ober maakte het nog romantischer door het aansteken van de kaarsen.
Eerst kregen wij een griekse salade, zo groot dat er bijna geen ruimte meer was voor
een souvlaki met frites.
Maar goed dat er een vrijwilliger bij was die goed met het griekse eten overweg kon.
Toen iedereen zijn bordje leeg had, zijn we weer naar het ”Sirens Resort” gegaan,
Gabriele en Anjo waren zo moe dat zij als eerste graag naar bed wilden.
Anderen vonden het nog zo gezellig dat zij nog lekker na bleven zitten drinken en keuvelen.
Tegen twaalf uur lag iedereen weer op zijn eigen bed.
Welterusten.
Tot morgen.
Vrijdag 1-9-2006
Na een heerlijke nacht slapen gingen wij om 8 uur uit bed, want we zouden een dagje
uitgaan. Lekker douchen en om half tien met z’n allen aan het ontbijt, met jus d’orange,
een gekookt eitje en lekkere broodjes. Om een uur of el f stapten we in de busjes en
reden richting het kanaal van Corinthe. Dit kanaal is gegraven in 1882-1893. In de
begintijd van het kanaal trokken paarden de schepen van de een kant naar de andere kant
weer terug naar de Middelland Zee. Later werden de schepen voorzien van motoren en
konden ze het zelf.
Het kanaal is zo smal dat er maar één boot tegelijk kan varen kan elkaar niet passeren.
Hier hebben wij gestopt en kon je over een loopbrug boven het kanaal komen.
Wij stonden gigantisch hoog en als je naar beneden keek was het maar een smal kanaaltje,
af en toe voeren er ook schepen door, hartstikke leuk om te zien.
Om een of één gingen wij weer verder, door diverse kleine prachtige dropjes kwamen
wij om twee uur aan bij een leuk restaurant met een prachtig uitzicht over water en hoge
bergen, hier eten we een omelet of een hamburger met friet en wat te drinken, nog even
een plaspauze en toen gebeurde er iets.
Atie en Gré zouden Anjo even helpen op het toilet maar er ging iets mis, ze spoelden Anjo
eerst door en pas toen mocht ze plassen, wat een lachen in die W.C.
De reis ging weer verder, we reden langs eindeloze sinaasappelvelden, olijfboom en
cactussen met vruchten erop, langs mooie blauwe meren en hoge bergen en ook langs
metershoge oleanderbomen richting “The theatre of Epidavros”.
Dit is een heel groot openluchttheater met veel zitplaatsen, hier hebben wij de groepfoto ook gemaakt.
Renee heeft nog een aantal trappen beklommen, samen met Sandra, ongeveer tot de helft.
Henk, Atie, Joop, Sandra en Giny durfden zelfs helemaal tot boven te klimmen en daar
kon je de mensen die beneden stonden luid en duidelijk horen praten, wat een akoestiek zat hierin.
Het leek ons ook geweldig als hier iets zou optreden maar helaas was dat niet zo tijdens ons bezoek.
Nu nog even wat rond gekeken te hebben gingen wij weer richting Loutraki, weer door prachtig
Landschappen en wij hebben onderweg nog wat prachtige panorama vergezichten
vastgelegd op het fototoestel.
In Loutraki hebben wij eerst nog wat gewandeld langs de boulevard en daar waren mensen aan
het zwemmen en douchen op de griekse manier, wilt info hierover dat kun je inlichtingen opvragen
bij Henk, hij heeft het goed bestudeerd hoe het een en ander in zijn werk ging.
Om half acht gingen wij eten bij de chinees nou en dat was me toch een uitgebreide maaltijd, eerst loempia.
kippenpootje en een vleesballetje en sla met tomaat.
En daarna nasi of bami met wel zes schalen met verschillende vleesgerechten, zoet en zuur en als dessert thee
met banaan en ananas in honingsaus.
Heerlijk, heerlijk wat hebben wij gesmuld.
Om plm. 21.30 gingen wij weer huiswaarts, na een mooie tocht door de bergen met allemaal lichtjes op
achtergrond, zelfs een heel grote rots die in de schijnwerpers stond, prachtig om te zien.
Na nog thuis een afzakkertje genomen te hebben ging een ieder moe maar voldaan naar bed.
Welterusten en tot morgen
Zaterdag 2-9-2006
Toch vermoeiend, hóór, zo’n vakantiereis. Bijna iedereen moet ’s morgens door de
wekservice worden wakker gemaakt. Natuurlijk wordt dat graag door de vrijwilligers
gedaan, niets mooiers dan van die heerlijke slaperige hoofden.
Maar als iedereen wakker is, gaan we ook weer voor een gezellige dag op pad.
Niet voordat we een heerlijk ontbijt achter onze kiezen hebben, natuurlijk.
Dit keer eindelijk met brood wat geen korsten heeft, en zodoende hebben we vandaag
geen kaakpijn. Gerard heeft heerlijke croissant meegenomen… en wat voor een croissants!!
Reusachtig gewoon, de bakker moet een grote oven hebben om ze er in kwijt kunnen.
Nou, onze monden hebben er absoluut geen moeite mee.
Na onze buiken lekker te hebben volgestopt, stappen we weer in de busjes.
We zijn natuurlijk niet voor niks ander land, het is veel te leuk om van alles te zien.
Vooral Margreet wil heel Griekenland wel door, maar ja, er zijn nog anderen en die vinden iets
dichter bij het appartement ook wel voldoende. Maar dat blijkt ook geen probleem te zijn, we
zitten op een prachtige locatie. Dicht bij ons appartement bevindt zich een meer, wat vlak aan zee
ligt. Vreemd toch, een meer bij zee? Het heet de Blue Lake, oftewel het Vouliagménimeer.
Oef, wie heeft deze naam bedacht? En als op de verkeersborden kijken kunnen we er helemaal
geen touw meer aan vast knopen, Grieke taal is wel heel erg vreemd.
Bij het Blauwe Meer zijn we gestopt en hebben we heerlijk gesmuld van een lekker ijsje.
We konden kiezen uit een magnum met een dubbele laag chocola of een cornetto die je
morgen nog niet op zou hebben. Poeh, wat een grote ijsjes. Blijkbaar had Gerard er als snel
genoeg van, want hij laat ‘em prompt vallen, en nog wel in het zand. Zonde…Maar hij heeft
dan alle tijd om toe te kijken hoe Margreet zichzelf tot Zwarte Piet promoveert, ze zag er ineens
wel heel erg bruin uit. Gelukkig had ze assistentie van Henk om haar even een handje te helpen
om het nog wat erger te maken. Fijn, dat de vrijwilligers zo goed kunnen helpen, daar zijn de
gasten erg blij mee.
En nu hup weer terug naar het appartement, want we vinden het toch wel fijn om vanmiddag eens
lekker te gaan zwemmen bij het appartement. Een prachtige mogelijkheid, je kunt zelfs met de
rolstoel in zee! Eerst moeten natuurlijk weer de buiken gevuld want het is inmiddels al bijna 2 uur.
En onze lunch kunnen we natuurlijk het best nuttigen bij het strand en dat doen we ook.
Terwijl we heerlijk zitten te genieten van onze maaltijd met vers fruit (en sappige pruimen waar
iedereen natuurlijk erg om moest lachen) vindt Sandra het wel tijd om bijna een siësta te houden.
Lekker rustig genietend hoe iedereen van alles naar binnen zit te werken, wordt haar dufheid
beloond met een beker koud water over haar hoofd! Nou ja zeg, en dat nog wel door het
opperhoofd van de begeleider, Gré. Heel toevallig blijkt er een tuinslang in de buurt te zijn en die
doet wonderen bij Gré. Het wordt een mooi waterballet.
Gelukkig zouden we toch al gaan zwemmen, dus afdrogen hoeft niet meer.
En jawel, Anjo wil toch zwemmen! Eerst aarzelde ze nog een beetje, maar als iedereen gaat kun
je toch niet achterblijven. Uiteindelijk blijkt ze het langst van allemaal in het te dobberen en genoten
heeft ze. Maar de anderen natuurlijk ook, het was geweldig! Het water was helemaal niet koud
( hoewel Gabrielle na een zeer kortstandig zwemmoment er anders dacht).
Heerlijk die golven over je heen, het lijkt wel een golfslagbad, alleen is het water zout.
Wat hebben we met z’n alleen genoten, dit moeten we zeker nog een keer doen deze week.
Natuurlijk moeten we na het zwemmen drogen en dat kan aan de waslijn, maar veel fijner liggen
de mooie strandbedden. Lekker in het zonnetje want we moeten thuis wel laten zien
dat we véééél zon hebben gehad. Bruinbakkend vermaken we ons prima en Tjalling wijst
glunderend even zijn boot aan, waar Atie en Sandra wel op mee mogen voor een rondvaarttochtje.
Gerard en Gré bedienen ons en we krijgen een lekker glaasje fris.
Maar goed, er moet weer worden gegeten vanavond, dus moeten we toch maar even een lekkere
frisse nemen want dat zoute water plakt erg. Gewassen en gestreken gaan we dus op pad naar
Loutraki waar we de boulevard onveilig maken. Wat een drukte zeg, wat doen al die mensen hier.
Het is natuurlijk zaterdagavond en iedereen wil uit eten blijkbaar. Gelukkig vinden we dankzij wat
overredingskracht van Gré een plekje bij een pizzeria. Mmmmmm…we moesten wel lang wachten
voor het voor onze neus stond, maar dan heb je ook wat. Zelfs Joop kon de borden niet leeg eten
van iedereen, en dat wat wil wat zeggen. Je schuift bij hem normaal gesproken alle restjes naar binnen.
Met een volle buiken gaan we weer naar huis, het is inmiddels half 12, tjonge jonge. De tijd om gaan.
Morgen weer een gezellige nieuwe dag!
Lekker slapen allemaal.
Zondag 3 september,
Na een heerlijke nacht werden we allen op vakantiemanier wakker. Dus één voor één deden we de ogen voorzichtig open,
omdat ze aan de Grieke zon moesten wennen want die was alweer volop aanwezig, de eersten om 8 uur en de laatsten
om half 10. Gerard en Henk waren alweer terug van de bakker, die is hier ook op zondag open, en hadden weer vers
brood gehaald en heerlijk croissants.
Het ontbijt stond inmiddels al klaar. De eitje waren gekookt en de koffie en de thee waren klaar dus gingen we weer heerlijk
ontbijten met vers fruit want ook de fruitkraam langs de weg is op zondag gewoon open. Na het ontbijt maakte iedereen zich
gereed om weer met de bussen weg te gaan. Er werd afgewassen en geplast en toen naar buiten. Om ongeveer 12 uur reden
we weg en gingen weer via de inmiddels bekende kromme en steile weg richting Loutraki. Sandra was vandaag onze kaartlezer
en moest Gerard, die de eerste bus reed, dus vertellen hoe we moesten rijden om in het oude Korinthe te komen. We kwamen
op een tolweg terecht en die volgden richting torino. Er waren zoveel afslagen dat Sandra tel kwijt was en we dus de afslag die
we moesten hebben misten. Ook geen ramp dan gaan we toch naar een andere opgraving van een tempel van Zeus in Menea.
Het was inmiddels al 13.00 uur geworden toen we daar aankwamen.
Hier was men bezig om de oude tempel weer op te bouwen met zijn heel hoge pilaren.
Ook was men hier te zien hoe de mensen vroeger in de tijd voor Christus gingen baden.
Ook was er nog een werkplaats waar men de oude stenen gingen repareren en stukken die weg waren er weer bij maakte.
Na zo’n anderhalf uurtje hadden we het wel gezien en gingen we weer in de bussen.
Toen we ongeveer 300 meter hadden gereden stopte de eerste bus bij een restaurant waar een mooi nieuw terras bij was waar we
heerlijk in de schaduw konden zitten.
De meesten van ons hadden wel zin in koffie en men kwam met de ober overeen dat het cappuccino werd gebracht kregen we er
ook een glas water bij.
Wij dachten dat dit een vergissing was maar Henk, die al eerder in Griekenland was geweest, zei tegen ons we die zo wel nodig
hadden om de koffie weg te spoelen.
We dachten dat hij een grapje maakte, maar we kwamen er we achter toen we van de koffie hadden gedronken, wat was die sterk.
Hij had gelijk want de glazen water waren nog bijna eerder leeg dan de kopjes koffie. Nou dat kenden we ook weer.
Wat hadden diegene die fris hadden besteld toch een lol om ons
Toen weer in de bus, het was onderhand 4 uur geworden, op naar het oude Korinthe. Gerard wilde ons toch dit wel laten zien.
We reden via kleine weggetjes en de route die volgden was de wijnroute geheten.
Het klopte wel want we hadden nog nooit zoveel druiven zien staan en als je goed keek zag je hoe met rozijnen maakte.
Men had op hele stukken grond zeil neergelegd en daar de geplukte druiven opgelegd om ze zo te drogen ze dan als rozijn te verkopen.
Toch nog onverwacht reden we Oud korithe binnen. Wat een grote pijlers stonden daar weer.
Ook was er een oud theater opgegraven, zover zoals we van de week al hebben gezien, allen was deze kleiner.
Hier was een hele stad opgegraven, zover als we konden kijken waren er wel resten te zien van oude huizen of zoiets waar men in de tijd
voor Christus in woonde.
Gre en Atie kwamen op het idee om voor iedereen een lekker ijsje met karamel smaak te halen wat we natuurlijk heerlijk vonden met een
tempratuur van dik in de 30 graden. Hierna vervolgden we onze weg en gingen via de binnenlanden verder op weg naar Loutraki.
Tot onze grote verbazing gaf Gre opdracht om te stoppen bij een grote zaak waar beelden werden gemaakt en te koop waren.
De meeste beelden waren naakt mannen. Waarom Gre hier foto’s van wilde hebben moet je maar aan vragen.
Ook Atie en Sandra gingen uit de bus om foto’s te maken.
Joop dacht dit is mooi dus ga ik ook foto’s maken maar die maakte foto’s van de grote baden die gemaakt waren van natuursteen.
We reden nog even door en stonden onverwacht bij het kanaal van Korinthe waar we vrijdag boven op de brug bij hebben gestaan.
Nu stonden we dus bij de ingang van de kant van Loutraki bij een noodbrug die open en dicht gaat als er een boot door het kanaal gaat.
Je kon daar nog klein stukje zien van hoe men vroeger, toen het kanaal er nog niet was, de boten op een wagen met heel veel wielen
zette en dan met paarden naar de andere kant sleepten.
Na alles bekeken te hebben gingen we over de noodbrug en reden de wij over de noodbrug en reden de nieuwe wijk van Loutraki
binnen met hele mooie nieuwe huizen en winkels.
We reden verdeer door de stad en gingen richting ”ons Huis’’.
Onderweg kwamen we langs restaurant ‘Manopama’ (wat panorama betekend), waar we deze week al eerder hadden gegeten en het ons
uitstekend was bevallen, waar we stopten om hier nogmaals te gaan eten.
We werden weer zeer vriendelijk ontvangen en gingen lekker buiten zitten met een prachtig op het water en de zon die aan het onder gaan
was achter de bergen. Wat een prachtig gezicht was dit en ook hier werden de nodige foto’s gemaakt.
We konden kiezen tussen een menu met hamburger of souvlaki (van kip) of inktvis. Die inktvis werd door Atie verkocht als kleine visjes.
Atie was wel eerst ingefluisterd door Gerard want hij dacht Grieks te kunnen lezen. Ja zeiden Joop en Tjalling vis vinden we wel lekker.
Groot was de verbazing toen het inktvisringen bleken te zijn en ook complete inktvisjes, lekker gefrituurd, wat wil je nog meer krijg je in
Nederland niet zo je bordje.. Joop liet zich niet afschrikken en at zijn bord dan ook leeg maar Tjalling keek met een lange neus en probeerde
er één maar vond het niet lekker en zeker toen hij zag dat er kleine inktvisjes bij zaten hij al niets meer en gaf het door aan Joop.
Die had al een schaal leeg en at deze ook nog half op.
Maandag 4 september.
Goedemorgen allemaal.
Het weekend is voorbij, allemaal weer vroeg uit de veren; ha,ha grapje, wij hebben vakantie!!
De broodjes werden weer gehaald en daarna in een rustig tempo maar eens ontbijten.
Tjalling had het met het kaarten zo laat gemaakt dat hij extra lang uit ging slapen en zijn ontbijt uit ging slapen en zijn ontbijt werd voor hem
gereserveerd zodat hij direct kon aanvallen wanneer hij uit zijn bedje zou komen.
Na een langdurig ontbijt, dit keer ook met roereieren van de eierbakker Joop, ging iedereen maar eens in de zwemkleren een stukje zeezwemmen.
Tjalling kwam als laatste maar bleef dit keer maar eens extra lang in het water.
De overige gasten en vrijwilligers hadden zich intussen op het strand laten opdrogen, bij deze temperatuur gaat dat bijna sneller dan dat je het opschrijft,
en hebben wij met z’n allen achter in de tuin genoten van een heerlijke lunch.
Dit keer echt op z’n grieks, er waren twee soorten baklava (grieks gebak) gehaald en dat is pas zoet!!
Later in de middag zijn we met de busjes naar Loutraki gereden voor het shoppen. En dat hebben wij gedaan!!
Gabrielle heeft voor zichzelf een badlaken aangeschaft met afbeeldingen van Mickey en Minnie Mouse.
Jeroen heeft een T-shirt gekocht en ook een cadeau voor zijn moeder en begeleidster, hij zegt dat niet zonder terug durft te komen.
Giny heeft nieuwe slipper aangeschaft. Anjo heeft een jurkje, voor haar kleinkind en een T-shirt gekocht.
Piet heet weer een extra handdoek en 2 T-shirts mee in zijn bagage.
Margreet (soms heet zij nu ook Marleen) en Renee wilden niet door de winkelstraat en hebben een bankje langs het strand opgezocht, samen met
Gerard daar weer gewacht op de rest van de groep die om half zes zou terugkomen om zich klaar te maken voor een boottocht.
Er jawel, keurig op tijd was iedereen er weer.
De boot lag klaar en om 10 voor 6 (precies) vertrok de kapitein voor een rondje op de golf van Korinthe door het Kanaal van Korinthe.
Zo konden wij nu zien dat de brug waar wij gisteren overheen gereden waren nu onder water verdween om ons door te laten..
En zo gingen naar het andere eind van het kanaal.
Wat zijn die zijwanden hoog, wij gingen onder de bruggen door waar wij zelf een paar dagen geleden nog hebben staan kijken, nu leken de mensen
die erop stonden wel mieren zo hoog stonden die boven ons te zwaaien naar ons.Bij het andere einde van het kanaal draaiden wij om en kon er nog snel getankt worden uit een tankauto, de stoplichten voor de brug stonden nog op rood. Daarna weer terug door het kanaal en de haven Daarna weer terug door het kanaal en de haven (piertje) van Loutraki, de aanlegplaats is zo klein dat onze boot er maar net past en er geen plaats meer was voor een superjacht (uit het carabisch gebied) die achter ons aan door het kanaal voer, zodat deze maar midden in zee zijn anker uitgooide en daar bleef overnachten. Toen was het weer tijd voor het avondeten, daarvoor kwamen wij uit bij een restaurant op de boulevard waar ook moussaka verkocht werd. Omdat Margreet daar de hele dag over gesproken had is dat zoveel besteld dat de kok dit niet zo snel kon leveren zodat Atie en henk heel lang op moussaka moesten wachten. De kok kon er niet meer dan drie tegelijk in de oven hebben.
Om het wachten te veraangenamen gaf Gré nog een rondje drinken van de zaak, wat iedereen natuurlijk heerlijk vond.
Piet heeft deze week regelmatig een glaasje rode wijn op, daar is het tenslotte vakantie voor.
Het was al niet zo vroeg meer toen wij weer bij ons huis aankwamen, enkele gingen direct naar bed en voor anderen was het pesttijd, er werd weer gepest bij het leven. Tegen twaalf uur was het voor iedereen echt wel tijd om naar bed te gaan en binnen de korts keren was het daarna erg rustig in Skalloma. Goed nacht en tot morgen.
Dinsdag 5 september
goedemorgen allemaal maar weer,
We beginnen weer met een uitgebreid ontbijt met gebakken eieren.
De supermarkt komt zo lekker door de eieren heen.
Je kan dat we aan Joop overlaten dat eieren bakken.
Zelf komt hij bijna niet aan eten toe, en vindt dat helemaal niet erg de gast komt voorop en Joop komt echt aan zijn trekken.
De Griekse yoghurt set maakt ook elke dag heerlijk gabrielle vind het lekker met een grote lepel jam erin zij lust er wel pap van.
Tjalling slaapt weer heerlijk uit.
De anderen gaan zwemmen en het plan is om de middag nog een ritje te doen om nog een stukje van Griekenland te bekijken.
We doen rustig aan het is tenslotte vakantie. Vandaag is het zeker 35 graden en geen wolk aan de lucht de berichten uit Nederland zijn slechter en daar hebben we een beetje leedvermaak over.
De badpakken en zwembroek gaan weer aan, we raken een beetje thuis en doen en grote bak open waar we snorkels en duikbrillen in vinden.
Jeroen weet er wel weg mee en zet gelijk een duikbril op en gaat onder water kijken , geweldig wat daar te zien is grote en kleine vissen prachtig allemaal.
Sandra denk dat hij ook spioneert onder water maar dat is natuurlijk niet zo hé Jeroen??
Samen met Henk verkent hij de hele Korintische golf.
Als iedereen geweten had wat voor vissen er zwemmen……dan is de vraag of we wel allemaal in de zee waren gegaan.
René en Margreet hadden niet zo’n interesse in het snorkelen zij waren meer aan het tortelen.
Joop en Giny hebben ook onder water gekeken en vonden het verschrikkelijk mooí.
Wat een onderwaterwereld. We hebben ook weer lekker op de stretch liggen bakken in de zon en hebben al aardig wat kleur op de wangen.
Er zijn toch wat neuzen te rood geworden dus ook maar goed smeren zeker de neus van Gabrielle die spant de kroon.
Van al dat zwemmen snorkelen krijgen we weer trek, Joop tovert van het oude brood heerlijk
Tosti’s uit de oven zone om dat brood weg te gooien vindt hij.
Ook is er nog veel fruit druiven,meloen,kiwi,bananen en appels het is allemaal heerlijk rijp, de sinaasappels zijn hier groene maar smaken heerlijk.
Henk is van zijn geloof afgestapt en pelt voor Margreet de nodige appelesienen.
Thuis krijgt hij er vieze handen van maar voor Margreet doet hij, lief hé.
Na al dat lekker eten en weer opgetut te zijn heeft Gerard een mooie rit bedacht.
Sandra zit weer naast hem met de kaart en we gaan op weg, het plan is niet te lang want we moeten ook de koffers nog inpakken want morgen gaan we jammer genoeg weer naar huis.
We afstand betreft is de rit maar en klein stukje, maar de weg zijn niet zoals thuis we kunnen niet zo snel, maar dat is echt niet erg er is zoveel te zien, dat dat ook wel uitkomt.
Er zijn mooie vergezichten en we stoppen regelmatig voor foto sessie.
Ook zien we een geiten hoeder, heel op modern op een motorfiets, hij wacht in de schaduw tot de geiten genoeg gegeten hebben van de takken en de bosjes en start de motor om verder te gaan.
Het een mooi gezicht de geiten staan op hun tenen uitgerekt om van de hoge stuiken te eten.
Er zijn vele haarspeldbochten en slechte wegen en soms lijkt het wel een safari waar we mee bezig zijn. Gré en Jeroen hebben hoogtevrees en durven bijna niet naar beneden te kijken ze doen het dan ook in de broek, Gré zegt later toch een natte broek te hebben maar van het lachen??? Ja ja. Op een gegeven moment staan we op strand en kunnen niet verder we hebben wel een kaart maar we zijn eraf gereden en weten de weg niet meer.
We vragen het aan de mensen op het strand en er is iemand zo vriendelijk ons weer op het goede pad te brengen richting Loutraki, we mogen achter hem aan rijden.
Zo komen we dus weer op de weg en kunnen weer verder.
Het had Tjalling al lang genoeg geduurd hij had al een paar keer gevraagd of het nog ver was.
In Loutraki gaan we voor het laatste diner weer de chinees dat was ons goed bevallen.
Het smaakte ook weer heerlijk, we hebben buiten gegeten dat kan zo maar het was nog 25 graden het was moeilijk afscheid nemen van Loutraki, het is er zo heerlijk het geeft je echt je
een vakantie gevoel.
Maar ja aan alles komt een eind en gaan we toch maar naar huis om de koffer te pakken.
Er word nog een spelletje gepest en nagekletst we hoeven morgen niet echt zo vroeg eruit half negen dat valt wel mee.
Toch om een uur of elf is het rustig in de slaapkamer en droomt iedereen van een heerlijk vakantie in Griekenland.
Welterusten tot morgen.
Woensdag 6 september.
Goedemorgen.
Ja het gaat vandaag echt gebeuren we moeten naar huis.
We staan om half negen op, Gerard is al naar de bakker geweest voor de croisanten heeft gelijk het dubbele aantal genomen om ze voor de lunch mee te nemen.
Joop bakt de laatste eieren en al restjes worden opgemaakt we hoeven niet te haasten want het plan is om 12 uur te gaan rijden, we gaan om 17 uur vliegen dus tijd genomen , lekker.
Het gaat zo lekker allemaal dat om 11 uur al klaar zijn en besluiten dan al naar Athene te gaan dan kunnen we op het vliegveld nog shoppen.
We nemen afscheid van Clio, zij is zeer tevreden en onder de indruk zoals de vrijwilligers het de gasten naar de zin hebben gemaakt, dat heeft zij nog niet veel meegemaakt, ook hoopt zij dat SET volgend jaar weer naar haar toe komt.
Gré kan dat wel beamen want het is een prachtige locatie waar SET graag weer naar terug wil gaan.
We gaan op pad en hebben een voorspoedig reis naar Athene het inleveren het van de bussen gaat sneller dan het ophalen, we eten lekker een broodje en drinken koffie op het vliegveld en kunnen om 3 uur inchecken er is ook tijd genoeg om in de luchtjes winkel wat lekkers achter de oren te spuiten, dat kan je wel aan Gré overlaten we stinken allemaal een uur in de wind.
Ook wordt er nog het een en ander gekocht.
Als de tijd daar worden de gasten weer in de geholpen, we zitten helemaal achterin en mogen bij elkaar zitten wat eerst eigenlijk niet was, maar dat konden we de griekse dame bij de balie niet aan het verstand brengen, maar het kwam toch allemaal weer goed.
Het vliegtuig vertrekt op tijd en we vliegen met een vaart van zo’n 900 km. Per uur naar huis.
Het is helder en kunnen mooi naar beneden kijken waar Griekenland, Italië ,Duitsland en nog wat landen onder ons wegglijd. Piet ziet ook nog luchtballennnen en sneeuw op de bergen.
Er komt ook nog een klein en hapje en lekker koffie en thee en wie wil frisdrank.
We zijn mooi op tijd op schiphol waar de nodige famlie staat om ons weer te begroeten en de gasten weer mee naar huis te nemen.
Zo gaat ieder zijn eigen weg weer, nagenietend van een heerlijke vakantie.
De vrijwilligers van SET-reizen bedanken de voor hun gezelligheid en enthousiasme het was weer hartverwarmend zoals de week gegaan is.
WEL THUIS ALLEMAAL. TOT ZIENS MISSCHIEN.
De gasten op deze vakantie waren:
Jeroen Meyer
Margreet Bos
Gabrielle Schaap
Tjalling Teensma
Piet Pen
René Evers
Anjo Heynders
Wist u dat:
Er een prille vriendschap is ontstaan tussen margreet en renee ?
Piet en Sandra veel zoenen met glas ertussen ?
Er een specilale manier van grieks douchen is ?
Henk weet dat moet.
Gabriellle ons hoofd heeft stuk gezeurd om te kunnen zwemmen ?
En er na twee minuten al weer uit wilde.
We een koekenbakker in ons midden hadden.
En we geen taart gezien hebben ?
Je geen zakmes in de handbagage mag hebben en ook geen schaar ?
Jeroen en sandra, foei !
De handvaten van Margreet gerepareerd zijn met schuurpapier ?
De etiketten van de vorige reis nog de rolstoelen zaten ?
De rolstoelen dus niet in optimale conditie meegaan.
Dit soms erg lastig is en problemen geeft.
We elke dag heerlijk gegeten hebben ?
Het ontbijt iedere dag met elkaar erg gezellig is ?
Tjallig grieke sardientjes bestelde en inktvis kreeg ?
Hij dit toch niet zo lekker vond.
Joop een restverwerker is ?
Alle etensrestjes konden wij er in kwijt.
Margreet voor het eerst na 11 jaar weer in zee gezwommen heeft ?
Piet met 2 vrouwen in bed gelegen heeft ?
Piet niet meer op een tuinstoel gedouched wil worden ?
Waarom dat zo is, vraag het piet zelf.
Renee kan lopen als een kievit ?
Als margreet ver weg van hem was.
Giny goed met onderbroek overweg kan?
Het bij Margreet niet helemaal goed zat?
Tjalling niet goed kan slapen bij het lawaai van de gasten en vrijwilligers die laat naar bed gingen?
Henk en Gerard elk dag vers croissantjes gingen halen?
Jeroen heeft geleerd hoe hij sms-en?
Verpleegkundige Sandra een overloper is van de zonnebloem?
Zij voor het eerst met SET meegaat?
Erg moeten wennen aan haar gezellige gekwaak?
Jeroen heel zorgzaam is voor de rugzak van Gré en Atie?
Gré foto’s maakt van blote mannen(beelden)?
Joop en Gerard de haarspeldbocht bijna met gesloten ogen konden rijden?
Zij dit toch maar niet gedaan hebben?
Anjo graag wilde shoppen voor haar kleinkinderen?
Jammer dat we niet veel winkels gezien hebben?
Margreet kan lachten als een kraaiende haan?
Iedereen die dan slaapt is gelijk weer wakker?
Jeroen zijn woordje kan doen?
Wij daar soms ondertiteling bij nodig hebben?
Henk iedere morgen de tafels gedekt heeft?
We bij elkaar 10 liter griekse yoghurt op hebben,
En wel drie potten honing.
De weegschaal bij sommigen door zal slaan,
Schrik niet we hebben deze week met elkaar 120 eieren gegeten.
Het was allemaal heerlijk.
Gré en Jeroen last hadden van hoogtevrees.
En het bijna in hun broek deden toen ze in de afgrond keken.
Sandra goed kaart kan lezen en voor “wegwijs Truus” speelde.
Maar we toch verdwaald zijn en de weg moesten vragen.
Het allemaal weer goed gekomen is.
We op de laatste dag snorkels en duikbrillen gevonden hebben.
Jeroen hier goed gebruik van gemaakt heeft.
En zelfs buitengaats geweest is met Henk.
Giny eerst niet wilde maar later toch onder water gekeken heeft.
Dacht in een aquarium verzeild geraakt te zijn.
Zij het verskrikkelijk mooi vond.
Evenals Joop.
Margreet en René echt twee tortelduifjes zijn.
We deze week alleen maar zonn gehad hebben en dertig graden.
Het een heerlijke vakantie geweest is en.
Iedereen wilde nog wel een weekje blijven.
Maar aan alles komt een eind.
En woensdagavond waren wij weer thuis.
Wat toch ook wel weer fijn is.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
